Felicitas Human Design

Ongedefinieerd vs Gedefinieerd Hoofdcentrum

In de Living Your Design student manual leren we het volgende.
Gedefinieerd hoofdcentrum: creëert een mentale druk in de wereld die een druk is om dingen te begrijpen. Het zet mensen met een ongedefinieerd hoofdcentrum onder druk om na te denken.

Ongedefinieerd hoofdcentrum : onder druk zetten om na te denken en mentale druk proberen te verminderen door actie te ondernemen; probeer de vragen van anderen op te lossen door de zorgen van anderen over te nemen.

Dit is onderdeel van de theorie.

In de zomer van 2015 zonk de theorie volledig in toen zich de film over het gedefinieerde/ongedefinieerde hoofdcentrum zich voor mij ontvouwde.
Het verhaal begint als volgt. Een vriendin en ik zouden naar Ibiza gaan voor de LYD Guide Training. Het oorspronkelijke plan was dat we samen op dezelfde vlucht zouden reizen. Toen veranderden de plannen, ik vloog vanuit Amsterdam en rond dezelfde tijd zou zij vanuit Frankrijk invliegen. We zouden elkaar ontmoeten op de luchthaven van Ibiza. Mijn vlucht had een uur vertraging, dus ik had haar dat geappt en daarna mijn beide telefoons uitgezet. Toen ik aankwam op Ibiza Airport zette ik mijn telefoons weer aan maar geen van mijn telefoons kon verbinding maken. En terwijl ik daar naar de tijdschema's stond te kijken, besefte ik dat ik niet wist van waaruit mijn vriendin een vliegtuig had genomen. Parijs? Toulouse? Mijn telefoons werkten niet en ik had ook geen wifi-toegang voor de app. Ik besloot dat het zinloos was om op het vliegveld te blijven hangen, ik wist immers niet of haar vlucht nog moest landen of misschien al een uur eerder was geland. Het zou evengoed kunnen dat ze al in haar accommodatie was. Ik ging naar buiten en op dat moment stopte de bus rechtstreeks naar St. Eulalia voor me. Dus stapte ik in de bus met de gedachte dat zodra ik in het hotel zou zijn, wifi zou worden geregeld zodat ik mijn vriendin kon contacten.

70% van de mensheid heeft een ongedefinieerd hoofdcentrum. Ik ben een van die 30% die is ontworpen met een gedefinieerd hoofdcentrum. Dit is wat er vervolgens gebeurde.
Ik kwam aan in de lobby van het hotel en de man achter de balie vroeg me hoe mijn vlucht was. Ik vertelde hem dat ik vertraging had gehad, maar verder ging het goed, behalve dat ik niet begreep dat na de landing geen van mijn telefoons werkte . Hij regelde de wifi dus de app stond tenminste weer aan. Op dat moment kon ik de berichten van mijn vriendin lezen. Haar vliegtuig had ook vertraging en kwam via Rome binnen. Ze was net op Ibiza geland, ze zou de bus nemen en we zouden elkaar ontmoeten op het terras buiten mijn hotel. Ik wilde mijn zoon in Nederland bellen om hem te laten weten dat ik veilig was aangekomen. Ik dacht dat ik de telefoon van mijn vriendin zou gebruiken zodra zijn in het hotel zou aankomen. Toen gebeurde iets verrassends, althans zo vond ik. Terwijl ik buiten op het terras in de zon zat, begon de man van het hotel ineens een groep Nederlandse hotelgasten te mobiliseren om erachter te komen waarom mijn telefoons het niet deden. Ik zat gewoon rustig op het terras met een biertje te genieten van mijn komst, toen er ineens verschillende mensen naar mij toe kwamen die mij allerlei vragen stelden over mijn telefoons, het bedrijf en wat voor abonnement ik had etc. En alles wat ik mezelf hoorde zeggen was: "Ik weet het niet, ik weet het niet, ik weet het niet, ik weet alleen dat ik dit nog nooit eerder had g ehad". Links van me aan het tafeltje naast me begon een Belgisch stel met een van mijn telefoons te morrelen. Aan de andere kant zat een groep Nederlanders te morrelen met mijn andere telefoon. En ik zat erbij en keek ernaar. Toen kwam er een Nederlandse dame naar me toe die zichzelf voorstelde en zei dat ze in de kamer naast mij logeerde. Ze zei dat ik haar telefoon kon gebruiken om te bellen of een sms te sturen als dat nodig was. Ik zei dat ik mijn zoon wilde laten weten dat ik veilig was aangekomen. Dus bood ze me haar telefoon aan. Terwijl ik om me heen keek, was iedereen bezig met mijn ‘telefoonprobleem’. Ik had zoiets van Wooooow! Dus dit is wat wordt bedoeld met een gedefinieerd hoofdcentrum creëert een mentale druk in de wereld en de ongedefinieerde hoofdcentra pikken het op en proberen de problemen van andere mensen op te lossen. Het was absoluut ongelooflijk om te zien! En echte eye-opener. Het hele terras was bezig met mijn ‘probleem’. Zo had ik het eigenlijk nog nooit meegemaakt. Ik ben in wezen gedreven om alles zelf te doen en zelf op te lossen. Zelden vraag ik iemand om iets. Het was dat de man in de lobby mij vroeg hoe mijn vlucht was en of alles naar wens was dat ik hem vertelde over het niet functioneren van mijn telefoons na de landing. Op dat moment kwam het hele circus op gang.

Mensen kwamen een paar dagen later nog steeds naar me toe en vroegen me naar mijn telefoonprobleem. Niemand had het kunnen repareren of begrijpen, toch kwamen ze met allerlei mogelijke oplossingen wat ik heel attent vond, maar ik was ok met het feit dat de telefoons niet functioneerden zoals ik gewend was. De enige behoefte die ik bij aankomst had was dat de wifi het deed voor 'whatsapp’ en dat ik mijn zoon kon bellen om te vertellen dat ik goed was aangekomen. Die beide behoeften werden die middag vrijwel direct bevredigd, dus ik was tevreden.

En twee dagen later, uit het niets, functioneerden beide telefoons gewoon weer, zonder dat ik iets deed. Niets mis met mijn telefoons en ook niet met de abonnementen. Het was een mooi moment voor mij om de mechanica aan het werk te zien en hoe dat specifieke gebied zich ontvouwt in een levensechte situatie.

Jaren daarvoor toen ik nog maar net in aanraking was gekomen met Human Design was mij zoiets ook al opgevallen maar ik besefte nog niet dat dit de mechanica aan het werk waren.
Ik zat achterin een zaal bij een Human Design cursus en ik wilde weten hoe de leraar dacht over spiritualiteit en positieve affirmaties. Ik dacht het, was er benieuwd naar maar durfde het niet te vragen. Toen ineens de vrouw naast mij de vraag stelde over positieve affirmaties. Ik dacht nog, nou da’s ook toevallig daar was ik nou net benieuwd naar. De vraag raakte een gevoelige snaar in de leraar en in mijn beleving als open solar plexus voelde het alsof ze de wind van voren kreeg. Ik dacht, phew, maar goed dat ik die vraag niet heb gesteld. Achteraf gezien realiseerde ik mij dat de vrouw mijn vraag had gesteld. Ze had hem opgepikt.

10-02-2023