Human Design en Je Eigen Eetritme
Eind 2009 maakte ik voor het eerst kennis met het Human Design Systeem. In 2011 kwam ik pas echt goed op stoom. Ik volgde professionele opleidingen, las alles wat los en vast zat over Human Design, schreef blogs over mijn ervaringen en maakte collages van de 64 poorten. Kortom het beheerste mij volledig en langzamerhand leerde ik hoe mijn strategie & autoriteit werkt en wat met ‘correct zijn’ bedoeld wordt. Terwijl ik in mijn eerste jaren van deconditioneren zat, veranderde mijn kijk op zaken, op mijzelf en het leven. Mijn zoon Noah was toen een jaar of 11. Vanaf dat moment werd hij ‘geconditioneerd’ met het Human Design Systeem en dan met name zijn strategie & autoriteit. Hij begreep al snel wat het betekent om te reageren vanuit respons. Het was voor hem heel natuurlijk. Eigenlijk was het voor hem een bevrijding. Hij hoefde niet meer te doen en te zijn wat hij toch al niet was.
Over voeding hebben wij het eigenlijk nooit gehad. Het enige wat ik wel wist was dat hij met een ongedefinieerd ego moeite heeft om rood vlees te verteren tenzij er iemand in zijn aura was met een gedefinieerd ego. Verder wist ik er te weinig van en ik was ook nog niet klaar om mijn eigen natuurlijke eetritme te gaan volgen. Mijn dieetritme -voor wie het iets zegt- is gesloten smaak met gevoel als cognitie. Ik probeerde het af en toe wel maar stopte dan na een paar dagen weer. Ik vond en vind het nog steeds lastig om elke dag hetzelfde voedsel te eten, dat ook nog eens van lokale bodem moet zijn en wat ik heel erg lekker vind. Dat ben ik nog steeds aan het uitvogelen.
Mijn zoon is wat je noemt een nachteter (kleur 6), iemand die zijn eten het best na zonsondergang verteert. Zijn cognitie is aanraking (toon 6). Als ik terugkijk naar toen hij pas geboren was, herken ik het wel. Ik wist in die tijd nog niets van Human Design en ook niet dat ieder mens een eigen eetritme heeft en een eigen manier om je af te stemmen op de omgeving. Ik nam wel waar dat Noah niet lekker ging op het eetritme wat in het ziekenhuis voor ‘juist’ werd gehouden. Je moet je kind om de zoveel uur wakker maken om te voeden en daarna vallen ze weer lekker in slaap. NOT. Als ik hem ‘s nachts wakker maakte en hij was gevoed, ging hij helemaal niet slapen. Hij had energie voor 10 en wilde geëntertaind worden, muziek luisteren, gewiegd worden, etc. Hij had duidelijk zin in gezelligheid. Hij was klaar voor het nachtleven. Zijn natuurlijke ritme. Niet het mijne. In de periode dat ik met zwangerschapsverlof was, ging dat nog wel maar toen ik weer aan het werk ging, trok ik het niet meer om s nachts te entertainen. Ik moest ’s ochtends weer naar het werk dus maakte ik hem s nachts niet meer wakker en liet hem doorslapen. En mijzelf dus ook.
Als peuter wilde hij overdag het liefst een bepaalde smaak yoghodrink en verder had hij nergens anders behoefte aan. Ik vond het eigenlijk wel prima zo, maar ja, je wilt er niet van beticht worden dat je een slechte moeder bent. Thuis liet ik hem lekker begaan en gaf hem wat hij wilde. Achteraf weet ik, een kind weet instinctief wat het beste voor hem is.
Toen hij wat ouder was en naar school ging, merkte ik dat hij veel last had van winderigheid. Ik schreef een tijdje op wat hij zoal gegeten had om te kijken of er iets tussen zat waar hij niet tegen kon, maar het betrof vrijwel alles. Tot ik erachter kwam dat hij een ‘nachteter’ was oftewel een permanente ramadan eter. Dit is het spijsverteringssysteem dat na zonsondergang en voor zonsopkomst kan eten. Toen begreep ik het pas, maar ik heb het hem nooit opgedrongen of voorgesteld. Ik heb het wel uitgelegd. Puur zodat hij ook begreep waarom hij zo’n last van winderigheid had. Dit kan op sommige momenten behoorlijk pijnlijk zijn.
Je eigen eetritme volgen is iets waar je klaar voor moet zijn. Voedsel is de vroegste en diepste conditionering die er maar is. Het is zo diep verbonden met cultuur, het gezinsleven, verbondenheid en gezellig samen zijn. Als iedereen zijn eigen eetritme zou volgen, zou dat grotendeels en voor sommige zelfs helemaal weg vallen. Ik zie steeds vaker dat mensen die nog maar net begonnen zijn Human Design te verkennen hun aandacht al op hun dieetritme vestigen nog voordat ze hun strategie & autoriteit onder de knie hebben. Volgens Ra doet je eetritme niets of nauwelijks iets voor je als jouw lichaam nog niet is afgestemd op de ware natuur. Dit is uiteraard iets om zelf uit te vinden.
De eerste 28 jaar zijn belangrijk voor de vorming van het lichaam. Met de vorming van het lichaam bedoelt Ra Uru Hu iemands strategie & autoriteit en eetritme. Na de saturnus return rond je 28e wordt het lichaam richting de juiste omgeving gestuurd.
In de zomer van 2017 zei Noah ineens tegen mij: “Ik hoef geen vlees meer. Ik vind het niet lekker meer en ik heb er last van. Ik stop met vlees eten.” Dit was net voordat hij een MBO opleiding ging volgen als medewerker fastservice waarbij hij ook leerde koken. Ik dacht nog, wat een slechte timing. Hoe kun jij goed vlees bereiden als je het zelf niet meer wilt of kunt proeven? Maar ja, no choice. De dingen gaan zoals ze gaan. Zijn keuze was ook geen mentale keuze maar een beslissing vanuit zijn autoriteit. Hij is niet gestopt met vlees eten vanwege morele bezwaren maar omdat het hem niet meer smaakte én vooral omdat hij er maag- en darmkrampen van kreeg. Hij had er geen behoefte meer aan. Ook had en heeft hij geen behoefte aan de zgn. vleesvervangers, zoals nep rookworsten en knakworsten, ed. Het is ook de structuur van vlees die hem niet aanspreekt. Uiteindelijk bleek het koken en braden tijdens de opleiding in de praktijk best goed te gaan zo op gevoel. Zijn docent proefde voor hem het vlees en hij kreeg altijd te horen dat het goed was. Daarnaast had hij een stageplek gevonden bij een gluten- en lactosevrije lunchroom waar veel veganistische en vegetarische gerechten werden bereid. Hier leerde hij ook andere manieren van voedsel bereiden. Dit vond hij zeer interessant.
Vis eet hij nog wel en hij is dol op champignons waar hij burgers van eet.
Afgelopen september/oktober zei hij ineens. Ik ga mijn eigen eetritme volgen en proberen vol te houden. Nu het weer vroeger donker wordt in de avond is het een mooi moment om in het ritme te komen. Hij haalde zijn favoriete yoghodrank weer massaal in huis voor overdag.
In het begin was het zwaar om overdag niet meer te eten. Dit betrof de eerste 2 á 3 weken. Hij verloor aan lichaamsgewicht. Hoewel hij niet dik is, was hij tijdens de zomermaanden wel wat aangekomen. Het verlies aan wat lichaamsgewicht zorgde er al voor dat hij al lekkerder in zijn vel kwam te zitten. Hij voelde zich lichter.
Afgezien van het gewichtsverlies merkte hij al vrij direct dat het voedsel hem ‘s avonds beter smaakte en dat hij sneller voldaan was. Een nachteter is iemand met een passief brein. Mensen met een passief brein hebben minder voedsel nodig dan mensen met een actief brein.
Bij het eten overdag had hij dagen dat hij kon blijven eten. Hij kreeg geen verzadigingsgevoel na het eten. Op een gegeven moment zorgde zelfs een klein beetje eten overdag al voor een opgeblazen gevoel.
De persoonlijkheidszon van Noah is in poort 48, de poort van diepgang. Deze poort behoort tot de stroom van smaak. Smaken zijn intenser geworden, geeft hij aan. Inmiddels is hij 4 maanden verder en volgt hij nog steeds zijn eetritme. Hij voelt zich er prima bij. Hieronder een aantal voorbeelden waarin hij verandering in zichzelf heeft waargenomen.
Hij voelt zich vele malen relaxter en is minder snel opgefokt. Zijn incarnatiekruis is het kruis van spanning. Mensen met dit incarnatiekruis kunnen fysiek erg
onder spanning komen te staan.
Zijn denken is helderder geworden. Zijn gehoor is scherper geworden, hij hoort weer van grotere afstand zoals vroeger toen hij heel klein was.
Zijn cognitie is aanraken. Bij het aanraken van het voedsel kan hij de smaak van het voedsel al proeven. Dat heeft hij eerder nooit gehad.
Zijn intuïtie die al sterk was ontwikkeld, is nu nog helderder. Hij weet nu dingen een paar dagen vooruit en in enkele gevallen verder vooruit.
Overdag drinken mag natuurlijk wel. Hij drinkt thee met honing, verder vindt hij karvan cevitam zonder toegevoegde suikers het lekkerst en natuurlijk zijn yoghodrank.
‘S avonds eten geeft meer voldoening, één maaltijd is voldoende. Hier en daar eet hij ’s avonds nog een snackje, bv een koekje of iets.
Iemand anders overdag zien eten doet hem niets meer. In het begin was dat voor de mind lastig. De mind kwam nog wel in de verleiding door aan allerlei lekkere dingen te denken, maar het lichaam reageerde daar al niet meer op. De kracht van de mind neemt nu nog meer af. Die was al enorm afgenomen door het volgen van de strategie en autoriteit, maar nu hij zijn eigen eetritme volgt, neemt de kracht van de mind nog meer af. De mind babbelt niet of nauwelijks nog over wat te doen of hoe iets aan te pakken.
Hij merkt wel dat naarmate hij langer zijn nachtelijk eetritme volgt, hij ook gevoeliger begint te worden voor wat hij eet. Niet alleen worden de zintuigen scherper maar ook zijn spijsverteringssysteem wordt gevoeliger. Het is niet zo dat nu hij ’s avonds eet nadat de zon is ondergegaan, hij zomaar alles kan eten. Hij heeft altijd moeite gehad met het verteren van zetmeel koolhydraten, bv het eten van brood en aardappelen. Dit kan hij eigenlijk niet hebben maar hij geeft aan dat hij brood nog te lekker vindt om er afstand van te doen.
De nachteter is het type dat eten kan verteren terwijl deze slaapt.
Ra zegt dat het volgen van je eigen eetritme geen dieet is wat je aanneemt, je eigen eetritme is wie jij bent. Als je eet wat je bent, doe je afstand van je conditioneringen en homogenizatie. Het gaat tenslotte om differentiatie. Uiteindelijk houdt het niet op bij alleen nachtelijk eten maar draait het hele ritme om naar een nachtleven. Mijn zoon is nog jong. Ik ben benieuwd waar de geometrie hem brengt. 's Nachts werken, 's nachts leven?
Het is niet eenvoudig als je bedenkt dat ons hele leven is ingericht op een leven overdag.
Noah's omgeving is 'caves', een veilige overzichtelijke omgeving. Dit is een omgeving met een deur waarbij hij toezicht heeft op wie er naar binnen komt. Op het werk kiest hij ook altijd een soort 'cave' voor zichzelf waar hij overzicht heeft op wie eraan komt, e.d. In zijn kamer heeft hij overdag vaak de gordijnen in zijn kamer dicht. Als hij weg is, doe ik de gordijnen vaak open om wat 'chi' naar binnen te laten. Als een vriendin van mij de honden uitlaat en langs loopt, kijkt ze altijd even naar boven. Als de gordijnen dicht zijn, vraagt ze: "Is Noah ziek." Ik: "Nee, waarom?" Zij: "Nou, ik zie dat de gordijnen dicht zijn in zijn kamer."
Hij vindt het gewoon prettiger met de gordijnen dicht of half gesloten zodat niet het volle daglicht naar binnen komt.
Tot zover de reis van mijn zoon in zijn nachtelijk eetritme. Wie weet komt er een vervolg.
Ben jij al een tijdje bezig met jouw eetritme en zou je jouw ervaringen met mij willen delen? Neem dan contact met mij op. Ik ben reuze benieuwd en leer graag van de ervaringen en waarnemingen van anderen.
20-01-2023