Felicitas Human Design

Ode aan mijn moeder

Dit jaar is het alweer 8 jaar geleden dat mijn moeder plotseling en totaal onverwacht overleed. Ze was niet ziek. Ze leek volkomen in orde. Het was op 28 december 2015 ’s middags om 12.00 uur precies dat haar hart het als in een flits begaf. Het stopte met tikken.
Mijn zoon en ik zouden Oudejaarsavond bij haar vieren. Mijn moeder hoorde de bel niet meer (2 actieve doof-poorten, de 43 en de 39) dus ik zou haar die ochtend helpen om de deur voor AH open te doen die de boodschappen zou bezorgen.
Die ochtend zat ik bij de bushalte en ineens voelde ik een brok in mijn keel van verdriet. Mijn mind begreep er niets van maar vraagt zich direct af, hoe komt dat? Wat is er? Het zoekt direct een verklaring. De mind probeert overal op vooruit te lopen om wat er mogelijk kan gebeuren te beheersen, om de schijn van controle te hebben. In feite is het lichaam degene met het potentieel om te voelen en te zorgen dat je veilig bent als je eenmaal weet je over te geven aan de intelligentie van het lichaam. Je weet dat er iets aan zit te komen (poort 57) maar tegelijkertijd heb je de berusting vanuit het opgedane bewustzijn dat je hulpeloos bent en je dat wat gaat gebeuren niet voor kunt zijn.  

Die nacht ervoor had ik moeite in slaap te vallen. Om wat te doen te hebben,  pakte ik ’s nachts de chart van mijn moeder en ging haar levenspad ontcijferen, haar nodes aan weerszijden. Afgezien van het feit dat zij een 6/3 profiel had, dat van een rolmodel/martelaar is haar noord node van haar omgeving ook een 6^e lijn in poort 10, het gedrag van een rolmodel dat was wat zij diende te beheersen. Daar lag haar meesterschap. Of zij dit ook daadwerkelijk bereikt heeft?
Mijn moeder had 7 6^e lijnen en 3 3^e lijnen wat betekent dat zij in het eerste deel van haar leven tot aan de Saturnus Return 10 3^e lijnen leefde. Dat is behoorlijk wat.
Nadat ik haar levenspad had uitgeschreven, viel ik in slaap. Ik zou het haar morgen laten zien, evenals het design van haar moeder, iemand aan wie zij een grondige hekel had en het design van mijn zoon, iemand van wie zij ongelofelijk veel hield en die veel inprentingen, gelijkenissen in zijn design had van haar moeder. Mijn moeder werd veel door haar moeder geslagen wat een traumatische ervaring is geweest. En toch sloeg mijn moeder mij op haar beurt ook weer toen ik jong was. De laatste keer dat ze mij sloeg was tijdens mijn tienerjaren toen ik terug begon te slaan. Toen was het afgelopen. Zelf heeft ze haar moeder nooit durven terug te slaan. In haar dromen werd ze nog wel eens geslagen door haar moeder. Het achtervolgde haar totdat zij haar moeder in haar droom eindelijk een keer terugsloeg. Dat was het moment dat deze dromen ophielden. Mijn moeder was toen al rond haar 50e, schat ik in. Ik weet nog dat ze er mij over vertelde. 

Mijn moeder was als moeder wellicht minder geschikt. Zorgzaamheid was niet haar sterkste punt. Zij was sterk individueel georiënteerd (egoïstisch om te overleven vanuit kanaal 57-10). Ze hield niet van vroeg opstaan, maar van uitslapen (poort 57). Ze stond rond een uur of 9 á half 10 op. Dit betekende dat ik vanaf mijn kleuterjaren werd gewekt door mijn vader om een uur of 6 en vervolgens samen met hem ontbeet. Dan vertrok hij naar zijn werk en ging ik terug naar bed. Rond 8 uur stond ik op, kleedde mijzelf aan en ging vervolgens naar school. Mijn moeder sliep dan nog. Gelukkig heb ik een heel zelfstandig design, weet ik nu. Ik had het ‘bemoederende’ ook niet nodig. Ik kon heel goed voor mijzelf zorgen. Als kind had ik er dus geen last van. Later ging mijn mind ermee aan de slag en kwamen de verwijten over haar moederschap. Nadat ik kennis had gemaakt met het Human Design Systeem en begreep dat je geen keuze hebt anders dan te zijn wie je bent, kon ik mijn moeder zien voor wie zij was zonder enig verwijt.

Mijn moeder hield van antieke meubels. Ze pikte vaak antieke meubels op die bij het grofvuil stonden. Soms ging ze s avonds met mijn vader de straten langs op grofvuil-avond (in die tijd nog op een vaste tijd) om oude meubels van straat te halen en deze dan te restaureren. Daar was ze heel goed in. Ze trok dan de oude bekleding eraf en vulde de bank opnieuw met kapok, gaf ze een nieuwe bekleding en capitonneerde ze. Ook dit is een uitingsvorm van kanaal 57-10, het perfectioneren van de vorm.
Zij kon heel sociaal zijn (kanaal 22-12, sociale openheid). Daarnaast hield zij veel van lezen en had zij in het bijzonder een grote liefde voor de poëzie van Schiller en Goethe maar ook de meer duistere poëzie zoals die van Edgar Allen Poe en literatuur van oa Ernst T.A. Hoffmann en Roald Dahl.  Op school had ik moeite met de verplichte boekenlijst die wij voorgeschoteld kregen tijdens de voorbereidingen voor het examenjaar. Ik had een hekel aan lezen en de boeken die op de boekenlijst stonden, maakten het alleen nog maar erger. Mijn moeder wist haar liefde voor het lezen aan mij over te brengen door mij te bekrachtigen met de mystieke spirituele werken van Herman Hesse, ETA Hoffmann en Carlos Castaneda.
Ze hield ook van romantische muziek (ook kanaal 22-12) zoals Charles Aznavour en Julio Iglesias. Ik herinner mij nog dat ik soms van de middelbare school kwam en dan zat zij in een hoge fauteuil luisterend naar Aznavour of Jacques Brel en geheimzinnig voor zich uit te dromen. Klassieke muziek had haar voorkeur boven alles, vooral Mozart en Franz Schubert uit de romantische periode.

Het eerste wat zij ’s ochtends deed als zij opstond was de radio op 4 aanzetten, de klassieke zender. Mijn moeder was erudiet en welbespraakt (poort 12, zuid node persoonlijkheid, een gave opgedaan uit vorige levens).  Zij was altijd geïnteresseerd in filosofische mystieke vraagstukken (kanaal 61-24, kanaal van bewustzijn) en was aanhanger van het antroposofische gedachtengoed van Rudolf Steiner. De hang naar het mystieke was goed te zien in hetgeen zij las. Het mystieke en spirituele maakte dan ook deel uit van mijn conditionering.

Het kanaal van in de flow zijn, had zij onbewust gedefinieerd en het enige kanaal dat haar definieerde als generator. Ik kan gerust stellen dat het wachten als een aspect van verlichting en de kracht om kalm te blijven (poort 5.5 in Jupiter) niet haar sterkste punten waren. Mijn moeder was emotioneel zeer reactief. Alles wat ze las, zag of bewoog moest direct geuit worden. Soms op gracieuze wijze maar ook menig keer op schaamteloos asociale wijze (ook dat is poort 22, graceful or disgraceful).

Hoe dan ook, iedereen vond haar zeer charismatisch. Ze wist iedereen voor zich in te nemen en trok mensen aan als een magneet zoals de 5-15 dat kan. Vrouwen waren vaak jaloers op mijn moeder omdat zij elke man om haar vinger wond naast dat zij ‘anders was’ dan anderen en dit ook durfde te zijn. Het anders zijn dan anderen heb ik als 6/2 ook al heel vroeg ervaren. Als jong kind voelde het onprettig om als ‘anders’ gezien te worden, maar tijdens mijn tienerjaren werd ik hierin bekrachtigd door het gedrag van mijn moeder waardoor ook ik het ‘anders zijn’ kon omarmen en mij hierin volkomen vrij voelde.

Waar mijn moeder sterk aan vasthield, was haar vaste ritme (poort 5, vaste ritmes). Ze stond ’s ochtends altijd rond dezelfde tijd op, zette de radio op 4, dronk een glas jus d’orange, daarna een kop thee met een zoetje en vervolgens een kop koffie met melk en een zoetje in die volgorde en las de ochtendkrant. Elke dag weer. 
Tot aan die ene dag van 28 december 2015. Het was een derde lijns-dag. Een dag waarvan Ra zegt dat mensen die hun lichaam op een 3^e lijns-dag verlaten dit vaak gepaard gaat via een moment van shock en moeite hebben los te komen van het aardse. Dit laatste weet ik niet, maar het eerste kan ik beamen. AH had net de boodschappen geleverd en ik was deze in de kast aan het inruimen terwijl mijn moeder aan het lunchen was. Wat mij bevreemdde was dat zij aan het eten was zonder haar vaste riedeltje voorafgaand van radio 4, jus d’orange, thee en koffie. Ik weet nog dat ik het waarnam en dacht, hé....maar ik zei niets. Ik heb een rechterbrein. Ik absorbeer eenvoudigweg alles maar uit vaak niet wat ik waarneem. Ik heb een gedefinieerd hoofd zonder directe verbinding naar de keel.
Op het bewuste moment bevonden wij ons in dezelfde kamer met slechts de kastdeur als afscheiding. Ineens hoorde ik een vreemd soort van ‘snurkend’ geluid. Ik zei: “Hè, ben je nou aan het slapen?” Ik deed de kastdeur opzij en zag dat haar hoofd tegen de muur lag en dat haar ogen gesloten waren. Instinctief wist ik, dit was het dus. Ik belde 112 en toen begon een heel circus met goedbedoelende hulpverleners van reanimatie en defibrillatie, politie, etc. Later besefte ik dat het ‘snurkende’ geluid het geluid is van het uitblazen van de laatste adem. Mijn moeder met haar kanaal van 57-10, een design van overleven, wist vele malen de dood te trotseren zoals een kat met 9 levens, maar op dat moment wist ik dat het verhaal ten einde was.
De avatar, geboren als Inge Schleh, had haar diensten verleend en kwam nu tot stilstand. De aarde stond in poort 52, stilblijven, de poort van inactie. Poort 52 in de 3^e lijn: externe handhaving van passiviteit in het incarnatiekruis van dienstverlening.
Het mooie was dat wij alles wat ooit niet goed had gezeten tussen ons voor die tijd al was uitgesproken zodat haar onverwachte plotselinge hartstilstand geen onverwerkt verdriet of boosheid meer kende. Alles was al gezegd. 

Mijn moeder heeft haar diensten aan mij verleend door mij te bekrachtigen met haar gevoel voor schoonheid, mystiek en spiritualiteit. Ik schrijf deze blog met de top 2000 op de achtergrond en as we speak wordt nummer 1173 ‘Yesterday when I was young’ gedraaid van Charles Aznavour. Een van de favoriete nummers van mijn moeder. Wat een perfect emotioneel moment om de blog mee te eindigen!
Herinneringen aan een bijzondere vrouw niet zozeer als zorgzame moeder maar meer als uniek individu die mij op vele momenten in mijn leven op diverse manieren heeft bekrachtigd met haar wezen als Clarion, die het beste wist te halen uit een moeilijke situatie door haar vlijmscherpe intuïtie (57.6), haar overleving skills om uitdagingen alleen aan te durven (51.6), haar genialiteit voor het ongewone (62.3) en haar innerlijke waarheid (61.3).

Mijn moeder was van 14 oktober 1936. Dit is wat Ra zegt over mensen geboren uit die tijd. “Eens in de zoveel tijd incarneert de Kameel*. Dit is een zeer belangrijke gebeurtenis. De Kameel incarneerde in 1936 en keerde in 1941 terug naar de zon. Er is een hele generatie, een heel ongebruikelijke generatie mensen, ik heb met hen gewerkt, en natuurlijk waren ze niet geconditioneerd; tijdens hun geboorte werden ze niet direct geconditioneerd door Mercurius. Ze hebben eigenlijk een ander soort mind dan de rest van ons.”
Als je meer wilt weten over wat de Kameel is, lees dan boek 1 uit de Cosmology reeks Bhan Tugh.